Artykuł partnera.

Esperal (inaczej wszywka alkoholowa) to jedna z metod walki z uzależnieniem od alkoholu. Dzięki wywołaniu negatywnych skutków ubocznych przez wszywkę po spożyciu alkoholu pacjent zniechęca się do jego spożywania, a przynajmniej taki jest jej zamysł. Esperal w swoim składzie zawiera substancję o nazwie disulfiram, która w połączeniu z alkoholem wywołuje bardzo nieprzyjemne i szkodliwe skutki uboczne. Disulfiram jako substancja czynna występuje nie tylko w postaci  wszywki alkoholowej, ale również w tabletkach doustnych. Z uwagi na konieczność codziennego zażywania tabletek,, pacjenci często decydują się na zabieg implantacji disulfiramu, czyli tzw. wszywkę.

Jak działa wszywka alkoholowa?

Każdy pacjent przed podjęciem decyzji o zabiegu wszycia esperalu, powinien poznać mechanizm działania. Esperal zawiera w sobie substancję czynną o nazwie disulfiram. Po spożyciu nawet najmniejszej dawki alkoholu przez pacjenta wywołuje ona wiele nieprzyjemnych reakcji, które właśnie mają na celu odstraszyć od picia alkoholu. Należą do nich między innymi uczucie gorąca, nadmierna potliwość, kołatanie serca. Również pulsujący ból głowy, ostre zaczerwienienia na twarzy, wymioty i nudności. Przy spożyciu większej ilości alkoholu może dojść do spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń psychicznych (uczucie niepokoju i lęk np. przed śmiercią), czy zaburzeń rytmu serca. Dość radykalne, ale skuteczne.

Na co należy uważać stosując esperal?

Nawet bardzo mała dawka alkoholu zawarta przykładowo w płynach do płukania jamy ustnej, a także środkach rozgrzewających czy kosmetykach, w reakcji z disulfiramem może doprowadzić do wystąpienia wspomnianych skutków ubocznych. Jeśli pacjent spożyje alkohol mając wszyty esperal, przykre dolegliwości mogą trwać do kilku godzin. Okres działania esperalu to od 8 do 12 miesięcy, a więc wystarczająco długo by skutecznie podjąć leczenie alkoholizmu. Po tym czasie pacjent może zdecydować się na ponowny zabieg.

Kto nie powinien stosować esperalu?

Przeciwwskazania do leczenia za pomocą wszywki alkoholowej to przede wszystkim nietrzeźwość pacjenta. Uczulenie lub nadwrażliwość na substancję, jaką jest disulfiram, także jest przeciwwskazaniem. Również choroby układu krążenia, zaburzenia psychiczne oraz przebyte próby samobójcze.

Trzeba pamiętać, że pacjent powinien sam zdecydować o podjęciu walki z własnym alkoholizmem. Walka z nałogiem musi być samodzielną decyzją osoby z problemem. Namawianie, szantaże czy inne tego typu wywoływanie nacisku przyniosą raczej odwrotny skutek do zamierzonego. Pamiętajmy, nic na siłę.