Artykuł partnera.
Komunikacja z dzieckiem polega na rozważnym dobieraniu słów i okazywaniu zrozumienia. Kształtuje nie tylko relację, ale i rozwój malucha. Zastanówmy się, jak najlepiej przekazać dzieciom swoje myśli? Jak budować porozumienie? Jak być dla dziecka wsparciem? To bardzo ważne zagadnienia, na które postaramy się odpowiedzieć w poniższym artykule.
Praktyczne wskazówki
Rozmowa z dzieckiem różni się w zależności od jego wieku. Inne jest podejście do rozmowy z przedszkolakiem, uczniem szkoły podstawowej oraz nastolatkiem. Dzieci bardzo szybko się rozwijają. Musimy być otwarci, żeby za nimi nadążyć.
W rozmowie z przedszkolakiem słowa stanowią tylko ułamek komunikacji. Małe dzieci najbardziej reagują na zabawę, dlatego najlepiej się z nimi porozumieć korzystając z prostego języka, ilustracji i opowieści. Entuzjazm i cierpliwość pozwalając dziecku czuć się komfortowo i zainteresują go rozmową.
Dzieci w wieku szkolnym myślą logiczniej, dlatego rozmowa z uczniem szkoły podstawowej wymaga dojrzalszego języka. Stosowanie bardziej rozwiniętego słownictwa, zadawanie otwartych pytań oraz aktywne słuchanie pomaga w zrozumieniu ich perspektywy. Ważne jest także szanowanie ich opinii i zachęcanie do wyrażania uczuć.
Czas nastoletni często jest największym wyzwaniem, jeśli chodzi o porozumienie się z dzieckiem. Rozmowa powinna wyglądać jak dialog z równym partnerem, oparty na poszanowaniu opinii rozmówcy. Nastolatki oczekują poważnego traktowania, więc ton głosu powinien być neutralny, a wybór słów – przemyślany.
Dostosowanie rozmowy do wieku przekłada się na głębsze zrozumienie i więź w relacji z dziećmi. Wybór słów, ton głosu i szczegółowość tematu wpływają na zrozumienie przekazu. Komunikowanie się bywa trudne, jednak często można wiele zdziałać za pomocą szacunku, empatii i aktywnego słuchania.
Co jeśli rozmowa nie działa?
Zdarza się, że pomimo najlepszych chęci, próby rozmowy spełzają na niczym. Nie musi to być niczyja wina. Intencje twoje i dziecka się pokrywają; oboje chcielibyście się zrozumieć, jednak nie zawsze jest to możliwe. W takim przypadku niezbędna okaże się pomoc psychologa dla dzieci.
Rozpoznawanie sygnałów, że dziecko przechodzi trudny okres, wymaga wrażliwości na zmiany w jego zachowaniu. Rezygnacja z zainteresowań, nagłe zmian nastroju, izolowanie się lub problemy ze snem wskazują na potrzebę wsparcia. Nie można tego bagatelizować.
Należy zacząć od rozmowy. Możemy zacząć od słów takich jak: „Zauważyłem, że ostatnio wydajesz się smutniejszy. Chciałbyś o tym porozmawiać?” Jeśli uznamy, że przydatne będzie wsparcie psychologiczne, trzeba zaoferować je w delikatny sposób. Warto podkreślić, że to normalne poszukiwanie pomocy, tak jak gdybyśmy szukali wsparcia w razie problemów zdrowotnych. Taka oferta musi być dostarczana z empatią niezależnie od tego, co się dzieje. Rodzic to najważniejsza osoba w świecie tak młodego człowieka, dlatego dziecka nie należy oceniać ani krytykować. To, co nam może wydawać się błahostką, dla niego jest ogromną przeszkodą. Podchodźmy do naszych dzieci z empatią.
Rozmowy z dziećmi to nie tylko wymiana słów, ale także emocji. Pamiętajmy, że każde dziecko jest jedyne w swoim rodzaju, z własnymi doświadczeniami i uczuciami. Dlatego istotne jest, abyśmy byli gotowi na elastyczność i dostosowywanie się do jego potrzeb. To nie tylko chwile wymiany myśli, ale także okazja do wsparcia i zrozumienia.
