Artykuł partnera.
Katar alergiczny icd 10 jest najczęściej występującym schorzeniem alergicznym w Polsce – choruje na niego ponad 9 milionów osób. Zwykle przejawia się w postaci kichania, kataru oraz łzawienia i zaczerwienienia oczu. Chociaż alergiczny nieżyt nosa znacznie zmniejsza komfort życia, sporo osób nie robi z nim nic, iż skoro się pojawił, to w końcu przestanie im dokuczać. Nie można się bardziej mylić. Diagnostyka oraz wprowadzenie właściwego leczenia przynoszą szansę na pozbycie się takiej dolegliwości.
Czym jest katar alergiczny icd 10?
Katar alergiczny, nazywany nierzadko siennym jest stanem zapalnym błony śluzowej oraz zatok, który powstaje na skutek niewłaściwej odpowiedzi układu odpornościowego na alergeny. Symptomy kliniczne nieżytu powstają w wyniku reakcji IgE-zależnej, w której to dochodzi do degranulacji tucznych komórek oraz uwolnienia mediatorów zapalenia, czyli histaminy, prostaglandyn oraz leukotrienów. W zakresie klasyfikacji ICD-10 alergiczny oraz naczynioruchowy katar oznacza się symbolem J30. (Więcej przeczytasz w tym artykule: mymo.pl/alergia-icd-10-nieokreslona-objawy-diagnoza-i-leczenie/)
Alergiczny katar nierzadko towarzyszy innym schorzeniom alergicznym takim, jak atopowe zapalenie skóry czy zapalenie spojówek, jest również czynnikiem rozwijania się alergicznej astmy. ANN pojawia się u ponad 500 milionów ludzi na całym świecie, w niektórych krajach prawie 50 procent młodych osób zgłasza symptomy nieżytu nosa. Przewlekły katar razem z towarzyszącymi mu symptomami wykazuje negatywny wpływ na liczne aspekty życia – życie społeczne, pracę, naukę oraz sen.
Jakie mogą być przyczyny alergicznego nieżytu nosa?
Do powstania nieżytu nosa o charakterze alergicznym przyczynia się narażenie na alergeny:
- zawodowe – nikiel, lateks,
- pokarmowe – zwykle uczulenie powoduje pszenica, soja, orzeszki arachidowe, orzechy, ryby, jaja oraz mleko krowie,
- wziewne – pyłki chwastów, zbóż, traw oraz drzew (zwykle jesionu, dębu, leszczyny, olchy i brzozy), owady, pleśnie, grzyby, naskórek, sierść i wydzieliny zwierząt (przede wszystkim gryzoni, psa czy kota).
Objawy
Sam katar sienny stanowi część alergicznej reakcji naszego organizmu i nierzadko wymienia się go jako jeden z symptomów alergii na pyłki, roztocza znajdujące się w kurzu czy innego typu wziewne alergeny (przykładowo te zawarte w futrze oraz ślinie zwierząt), niemniej jednak traktuje się go jako osobną jednostkę chorobową, ze swoim własnym numerem ICD-10.
Na skutek kontaktu organizmu z alergenami wziewnymi dochodzi do podrażnienia błony śluzowych w drogach oddechowych oraz występowania odznaczających się symptomów siennego kataru – zaczerwienienia spojówek, kichania oraz wodnistego kataru z nozdrzy.
Sam katar alergiczny stanowi schorzenie powszechnie występujące pośród alergików – dotyka nie tylko dzieci, ale również nastolatków czy osoby dorosłe. Wśród najczęściej występujących symptomów kataru alergicznego, należy wymienić:
- bóle głowy,
- alergiczne zapalenie spojówek,
- światłowstręt,
- problemy z koncentracją i ogólny stan przemęczenia,
- zatkanie nosa (jednej albo dwóch stron),
- obfita wydzielina z nosa,
- świąd w nosie,
- kichanie, a nawet i napady kichania.
Jak wygląda leczenie alergicznego nieżytu nosa?
Leczenie alergicznego nieżytu nosa jest kwestią bardzo indywidualną. Lekarz w każdym z przypadków poddaje między innymi ocenie, czy jest to problem przewlekły, czy może okresowy, czy pojawiają się duszności, jakie jest jego nasilenie.
W przypadkach łagodnych stosuje się leki przeciwhistaminowe. Możliwe jest również wspomaganie się zabiegami domowymi, takimi jak płukanie nozdrzy roztworami soli fizjologicznej hipertonicznej oraz izotonicznej, które prowadzą do usunięcia alergenów oraz zanieczyszczeń zgromadzonych w błonie śluzowej nosa. Jest to jednakże wyłącznie dodatek do procesu leczenia.
W trudnych i umiarkowanych przypadkach stosowane są leki cięższego kalibru – glikokortykosteroidy podawane donosowo, ewentualnie także leki antyleukotrienowe czy przeciwhistaminowe. Po upływie 2-4 tygodni lekarz poddaje sprawdzeniu skuteczność zastosowanej terapii. Jeśli poprawa nie jest odczuwalna, należy zgłosić się do specjalisty. Objawy, takie jak pochrząkiwanie czy duszności, trzeba zgłosić bezwzględnie swojemu lekarzowi. Poza tym warto będzie rozważyć również odczulanie. Można je rozpocząć już u kilkuletnich dzieci. Immunoterapia alergenowa, bo tak nazywane jest inaczej odczulanie, opiera się na podaniu szczepionki zawierającej alergen, na który jest się uczulonym. Dzięki czemu organizm stopniowo się na niego uodparnia i można z czasem uwolnić się zupełnie od objawów alergii.
