Symbolem E 450 oznaczane są dodatki do żywności będące syntetyzowanymi laboratoryjnie solami sodowymi, potasowymi lub wapniowymi kwasu fosforowego. To ciała stałe w postaci półprzezroczystego, bezwonnego proszku dobrze rozpuszczalnego w wodzie. Otrzymywane są one poprzez neutralizację tegoż kwasu odpowiednimi wodorotlenkami lub węglanami, następnie jego zatężenie, odparowanie oraz skondensowanie.
Inne związki stanowiące dodatki do żywności
Wyróżnia się kilka podobnych do siebie tego rodzaju związków:
- E450 (I) – difosforan disodowy,
- E450 (II) – difosforan trisodowy,
- E450 (III) – difosforan tetrasodowy,
- E450 (IV) – difosforan tetrapotasowy,
- E450 (V) – difosforan diwapniowy,
- E450 (VI) – difosforan diwodoro-difosforanu.
Związki te w przemyśle stosowane są przede wszystkim jako stabilizatory, regulatory kwasowości, emulgatory, spulchniacze oraz przeciwutleniacze. Mają właściwości buforujące i wiążące wodę – dzięki czemu wzrasta masa końcowa produktu, a to z kolei prowadzi do większych zysków ze sprzedaży. Przyczyniają się one również do powstawania jednolitej emulsji i zapobiegają jej rozwarstwianiu. Sprawiają również, że produkt w którym zostały użyte zachowuje niezmieniony, świeży wygląd przez długi czas.
Substancje z grupy E450 pomagają hamować aktywność niektórych bakterii i mikroorganizmów, tym samym wydłużając okres przydatności do spożycia danego wyrobu. Ograniczają też procesy utleniania i sprzyjają jednorodnemu wybarwieniu. Związki te działają aktywnie na organizm człowieka, dlatego ich konsumpcja powinna być ograniczona. Dzienna dopuszczalna dawka spożycia ustalona przez Komitet Naukowy ds. Żywności w Unii Europejskiej wynosi 70 mg/kg masy ciała dziennie.
Zastosowanie difosforanów E 450
Substancje te ze względu na swoje właściwości znalazły zastosowanie głównie w produkcji żywności. Najczęściej możemy je spotkać we wszelkiego rodzaju wędlinach – ich obecność można rozpoznać po dziurkach na powierzchni mięsa oraz wypływaniu dużej ilości płynu, gotowych mieszankach do wypieku ciast i proszkach do pieczenia – dzięki nim ciasto wyrasta, produktach typu instant, mrożonych frytkach i deserach, wyrobach cukierniczych takich jak drożdżówki i ciastka oraz serach topionych i produktach zawierających mleko zagęszczone.
Oprócz przemysłu spożywczego, difosforany stosowane są również w środkach usuwających kamień i osad oraz takich, które zapobiegają ich powstawaniu. Wykorzystuje się je też jako związki powierzchniowo czynne w różnego rodzaju środkach czystości. Przydatne są w produkcji tworzyw gumowych i sztucznych, a także w obróbce metalu bądź tkanin. Dzięki swoim właściwościom nadają się do uzdatniania wód oraz oczyszczania ścieków.
Wpływ na zdrowie difosforanów E 450
Difosforany E450 nie powinny mieć negatywnego wpływu na zdrowie przy spożywaniu ich w małych ilościach. Należy jednak uważać, gdyż są to bardzo popularne dodatki i łatwo przekroczyć ich bezpieczną dawkę. Niestety, substancje te w łatwy sposób wchłaniają się w przewodzie pokarmowym na poziomie 40 – 60%.
W przypadku długotrwałego przekraczania dopuszczalnej normy może dojść do zaburzeń wchłaniania bardzo ważnych składników mineralnych – wapnia i fosforu, co z kolei prowadzi do osteoporozy. Stabilizator ten może również powodować choroby układu sercowo-naczyniowego i moczowego, kamicę nerkową oraz nadpobudliwość. Niewykluczone, że może zwiększać ryzyko zachorowania na niektóre nowotwory.
Podsumowując
Stabilizator E450 jest dla producentów żywności wspaniałym dodatkiem mającym szerokie zastosowanie, pozwalającym przez długi czas zachować w niezmienionej postaci cechy zewnętrzne wyrobów i generować większe zyski. Natomiast jako konsumenci powinniśmy być ostrożni przy wyborze produktów zawierających te związki, gdyż w bardzo łatwy sposób można przesadzić z ich ilością, szczególnie jeżeli często sięgamy po wysoko przetworzone jedzenie i tym samym poczynić wiele szkód dla naszego organizmu. Należy zwrócić również uwagę na to, że difosforany występują naturalnie m.in. w ziemniakach, rybach oraz jajkach, by nieświadomie nie przekraczać zalecanej normy spożycia.
